1. FZ - zakup usługi hotelowej: 100 EUR × 4,5352 zł/EUR = 453,52 zł. a) wartość zakupionej usługi opłaconej kartą płatniczą. 453,52 zł. b) zarachowanie wartości usługi w koszty. 453,52 zł. 2. WB - potwierdzenie obciążenia rachunku bankowego zapłatą dokonaną kartą płatniczą: 100 EUR × 4,6284 zł/EUR =. 3. Powstała w ten sposób różnica kursowa jest uwzględniana tylko dla celów bilansowych. UZASADNIENIE. Różnice kursowe są efektem zmian kursów walut, jakie mają miejsce między dniem wystawienia faktury a dniem zapłaty. Dla celów podatkowych różnice kursowe powstaną, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: przychody Zakupy służbowe opłacone prywatnymi pieniędzmi pracownika należy tak księgować, aby posiadać szczegółowe informacje - kto dokonał takich zakupów, na jaką kwotę i w jakiej firmie zostały one dokonane. Autopromocja. Rozliczanie się z pracownikiem z poniesionych przez niego wydatków na potrzeby jednostki obrazuje przykład. Przepisy ustawy o rachunkowości nie określają szczegółowych metod ewidencji oraz zasad rozliczania leasingu finansowego. Zasady rozliczania umów leasingu (również w walutach obcych) zawiera Krajowy Standard Rachunkowości nr 5 "Leasing, najem i dzierżawa" (KSR nr 5). Należy przy tym mieć na uwadze, że w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości, jednostki W momencie, gdy w przeliczeniu na PLN otrzymana zapłata do faktury sprzedaży przewyższa wartość faktury – powstaje przychód do opodatkowania, czyli dodatnia różnica kursowa. Natomiast w odwrotnej sytuacji powstanie koszt, czyli ujemna różnica kursowa. pada abad keberapa teknik sulam terkenal di indonesia. Przepisy ustawy o CIT regulują zasady powstawania podatkowych różnic kursowych w transakcjach walutowych. Jak się jednak okazuje, nie w każdej sytuacji otrzymania należności w walucie obcej powstają podatkowe różnice kursowe, które należy odnieść odpowiednio do przychodów lub do kosztów. Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 tego artykułu. Kiedy dodatnie... Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 2 ustawy o CIT). ...a kiedy ujemne Ujemne różnice kursowe powstają natomiast, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 ustawy o CIT). Przykład Spółka wystawia swoim zagranicznym kontrahentom faktury opiewające na kwoty wyrażone w euro albo wyrażone w złotych. Zdarza się, że kontrahenci płacą niezgodnie z treścią wystawionej faktury (faktura wystawiona w euro – zapłata w złotych albo faktura wystawiona w złotych – zapłata w euro). Przy tym wpłata następuje na właściwy rachunek bankowy, tj. wpłata w euro (nawet jeżeli jest niezgodna z treścią wystawionej faktury) jest przelewana na rachunek walutowy, natomiast wpłata w złotych (nawet jeżeli jest niezgodna z treścią wystawionej faktury) jest przekazywana na rachunek bankowy prowadzony w złotych. Z kontrahentami tymi nie są zawarte pisemne umowy, z których wynikałaby możliwość zapłaty w innej walucie aniżeli waluta, w której wystawiona jest faktura. Powstaje zatem pytanie, czy w związku z tak otrzymywanymi zapłatami spółka powinna rozpoznać podatkowe różnice kursowe i odnieść je odpowiednio do przychodów i kosztów podatkowych. W sytuacji opisanej przez spółkę nie dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 15a ustawy o CIT. Nie został spełniony warunek, aby zarówno przychód, jak i wpłata należności nastąpiły jednocześnie w walucie obcej. Co na to skarbówka... W stanowiskach organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dominuje pogląd, że różnice kursowe uwzględniane w rozliczeniu podatkowym występują jedynie wtedy, gdy zarówno samo zobowiązanie, jak i jego zapłata wyrażone są w walucie obcej. Takie stanowisko przedstawił dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 24 sierpnia 2012 r. (IPTPB3/ 423-173/12-6/IR). W piśmie tym czytamy, że „(...) aby powstały różnice kursowe – w oparciu o przytoczone przepisy prawa – muszą wystąpić łącznie dwa elementy: określenie w fakturze należności w walucie obcej, otrzymanie faktycznej zapłaty w walucie obcej". Podobnie uznał dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 13 lipca 2012 r. (IPPB5/423-284/12-2/IŚ). ...i sądy Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 30 sierpnia 2011 r. (I SA/Wr 726/11), stwierdzając, że różnice kursowe w przypadku kosztów poniesionych w walucie obcej bądź przychodów wyrażonych w walucie obcej powstają wówczas, gdy płatność realizowana jest również w walucie obcej. W ocenie sądu takie różnice między kosztem zarachowanym a faktycznie poniesionym mają wymiar wyłącznie ekonomiczny i nie mają charakteru podatkowego. Reasumując, różnice kursowe powstają wówczas, gdy przychód/należność i wpłata tej należności wyrażone są w walucie obcej. Zatem sytuacje wskazane w przedstawionym przykładzie nie generują podatkowych różnic kursowych, niemniej jednak takie rozliczenia nie pozostają neutralne podatkowo. Przykład 1. FV sprzedaży wyrażona w euro (np. 1000 euro, przychód obliczony wg kursu średniego NBP = 4 zł wynosi 4000 zł); 2. Zapłata w złotych. Jeżeli nabywca wpłacił 4000 złotych, to wówczas sprzedający otrzymał wymaganą należność. Nie powstały zatem żadne różnice kursowe. Podobnie, jeżeli nabywca wpłacił np. 4500 zł albo 3250 zł, to wówczas także nie powstaną podatkowe różnice kursowe, w świetle wcześniej wyrażonych uwag. Będzie miała natomiast miejsce sytuacja, w której sprzedający otrzyma kwotę odpowiednio wyższą lub niższą od wykazanego z tej transakcji przychodu, określonego zgodnie z przepisami ustawy o CIT. W ten sposób, w związku z realizacją tej transakcji, powstanie nadpłata lub niedopłata w rozumieniu ekonomicznym. Otrzymanie kwoty wyższej od przychodu wykazanego z transakcji powinno skutkować rozpoznaniem przychodu z tego tytułu. Z kolei otrzymanie kwoty niższej od przychodu wykazanego z transakcji, powodujące niedopłatę w sensie ekonomicznym, nie będzie skutkowało odniesieniem jej w koszty podatkowe, wobec braku spełnienia przesłanek powstania różnic kursowych. Zaistniała niedopłata w sensie ekonomicznym może zostać wyrównana odpowiednią dopłatą przez kontrahenta. —Anna Kiersnowska-Drzewiecka Zdaniem autorki Anna Kiersnowska-Drzewiecka, doradca podatkowy w ECDDP sp. z Warto ustalić kurs w umowie z kontrahentem Aby uniknąć ewentualnych różnic we wpłatach należności, w przypadku gdy faktura jest wystawiona w walucie obcej, a wpłata następuje odwrotnie – w złotych, strony mogą ustalić i przyjąć w umowie lub np. w uwagach na fakturze odpowiedni kurs przeliczeniowy do dokonywania płatności przez kontrahenta. Właściwe w tym wypadku byłoby wskazanie średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez podatnika (na fakturze należałoby zaznaczyć datę dzienną tego kursu). Takie działanie pozwoliłoby uniknąć sytuacji nadpłaty lub niedopłaty w realizacji transakcji. Z kolei w przypadku wystawienia faktury w złotych, gdy zapłata miałaby następować w walucie obcej, nie ma możliwości wskazania, w momencie wystawiania faktury, kursu, który zabezpieczałby interesy podatnika co do wahań kursów waluty wpływających na obowiązek rozpoznania przychodu przez tego podatnika. W momencie wystawiania faktury nie da się bowiem przewidzieć, kiedy kontrahent ureguluje płatność na rzecz podatnika i kiedy płatność ta zostanie zaksięgowana na rachunku bankowym tego podatnika. Strona głównaPrawoPrawo administracyjne404Strona nie istniejePrzepraszamy! Podana strona nie istnieje lub zmieniła lokalizację w zasobach artykuły Jednym z elementów pozwu, o którym bezwzględnie trzeba pamiętać składając go do sądu, jest określenie wartości przedmiotu sporu. Co do zasady nie ma z tym większego problemu – najczęściej wszystkie kwoty określone są w złotówkach. Co jednak w sytuacji, kiedy podstawa roszczenia podana jest w innej walucie, najczęściej – w euro? Możliwość wyboru Ustawą z dnia roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz ustawy Prawo dewizowe usunięta została ze stanu prawnego zasada walutowości. Miała ona na celu ochronę polskiego systemu monetarnego i uniemożliwiała wybór innej waluty świadczenia niż polski złoty. Aktualne zaś brzmienie art. 358 § 1 KPC kreuje po stronie dłużnika uprawnienie do wyboru waluty świadczenia – pod warunkiem, że w umowie nie zastrzeżono spełnienia go wyłącznie w walucie obcej (tzw. klauzula efektywnej zapłaty). Uprawnienie to przysługuje jedynie dłużnikowi. Wierzyciel natomiast nie ma możliwości wyboru i może domagać się spełnienia świadczenia jedynie w walucie przewidzianej w podstawie zobowiązania. Jeżeli więc strony postanowiły w umowie, że zapłata nastąpi w Euro, wierzyciel w pozwie powinien dochodzić zapłaty w Euro. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z r. (sygn. akt: II CSK 783/14), gdzie wskazał, że wierzyciel nie może domagać się spełnienia świadczenia w walucie polskiej, jeżeli świadczenie pieniężne wyrażono w walucie obcej. Co w takim razie zrobić w sytuacji, kiedy musimy złożyć pozew o zapłatę w w innej niż polska walucie? Czy wartość przedmiotu sporu należy podać w obcej walucie, czy też będziemy tę walutę przeliczać, a jeśli tak, to po jakim kursie? Wartość przedmiotu sporu Zasadą jest wyrażanie wartości przedmiotu sporu w złotych polskich. Jednakże zasada ta nie jest wprost wyrażona w kodeksie postępowania cywilnego. Z uwagi jednak na cel oznaczania wartości przedmiotu sporu, którym jest zastosowanie przepisów dotyczących właściwości sądu, obliczenia opłat oraz kosztów zastępstwa prawnego, oznaczanie wartości przedmiotu sporu w walutach obcych mogłoby prowadzić do licznych nieporozumień i konieczności każdorazowego sprawdzania przez sąd wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 KPC. Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy w wyroku z r., (sygn. akt. I CR 121/84), w którym stwierdził, że oznaczenie przez powoda wartości przedmiotu sporu z pominięciem obowiązującego kursu walut obcych powinno z reguły spowodować sprawdzenie wartości przedmiotu sporu przez sąd. Skoro żądamy zapłaty w walucie obcej, a wartość przedmiotu sporu musimy podać w złotówkach, musimy wciąż ustalić na jakiej zasadzie winniśmy przeliczyć kwotę na walutę polską. Sąd Najwyższy podaje odpowiedź w innym jeszcze orzeczeniu, a mianowicie w postanowieniu z dnia roku, (sygn. V Cz 49/08). Sąd Najwyższy uznał, że dla określenia wartości przedmiotu sporu lub wartości zaskarżenia w sprawie o roszczenie pieniężne wyrażone w walucie obcej miarodajny jest kurs tej waluty z dnia wniesienia pozwu. Z kolei powoływany już wyżej wyrok Sądu Najwyższego z dnia roku odwoływał się do kursu Narodowego Banku Polskiego. Stanowisko to pozostaje aktualne, szczególnie w świetle art. 358 § 2 kpc, gdzie też jest mowa o kursie średnim NBP. Średni kurs NBP to również kurs do którego odwoła się nasza klauzula wykonalności, o czym niżej. Co natomiast z treścią wyroku? Skoro powód w pozwie żądał zapłaty w Euro, to i wyrok będzie opiewał na Euro. Inny wyrok stanowiłby naruszenie art. 321 § 1 KPC (orzeczenie SN z dn. r., II CKN 712/97, z dn. r., III CK 339/03). Nadanie klauzuli wykonalności Na koniec pozostaje jeszcze rozstrzygnięcie kwestii klauzuli wykonalności. W tym celu sięgnąć należy do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności z dnia 6 sierpnia 2014 r.( z 2014 r. poz. 1092), który wskazuje, że w przypadku, gdy tytuł egzekucyjny opiewa na świadczenie pieniężne w walucie obcej, sąd lub referendarz sądowy nadając klauzulę wykonalności temu tytułowi zobowiązuje komornika do przeliczenia tego świadczenia na walutę polską. W samej treści klauzuli zaś znajdzie się dodatkowe zdanie: „Sąd / Referendarz sądowy zobowiązuje komornika do przeliczenia świadczenia pieniężnego wyrażonego w walucie obcej na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień sporządzenia planu podziału, a jeżeli planu nie sporządza się – na dzień wypłaty kwoty wierzycielowi.” Reasumując, w pozwie zażądamy zapłaty w walucie obcej. Sąd zasądzi nam również zapłatę w tej samej walucie. Dla celu prawidłowego oznaczenia wartości przedmiotu sporu powinniśmy żądaną przez nas kwotę przeliczyć na złotówki według średniego kursu NBP z dnia złożenia pozwu. Treść klauzuli wykonalności będzie wzbogacona o upoważnienie, na podstawie którego komornik wypłaci nam świadczenie –już w złotówkach. Jeśli nie chcesz tracić czasu na samodzielną walkę sądową, nasi prawnicy z chęcią udzielą Ci kompleksowej pomocy. Sprawdź naszą ofertę lub skontaktuj się bezpośrednio z nami, a pomożemy Ci. Zgodnie z polskim prawem możliwe jest wystawianie faktur w walcuje obcej między polskimi podmiotami . Ustawa nakazuje jednak wyszczególnienie wartości VAT w PLN na dokumencie. W celu uniknięcia różnic kursowych, wielu kontrahentów wymaga zapłaty naliczonego VAT w PLN oraz kwoty netto w walucie dokumentu. W związku z takim wymaganiem często pojawia się pytanie – w jaki sposób zaksięgować w SAP dokument w dwóch walutach? Niestety taka możliwość nie istnieje – możliwe jest księgowanie dokumentu tylko w jednej walucie dokumentu. Istnieje natomiast możliwość płatności jednego dokumentu w innej walucie niż waluta dokumentu i tak opcja zostanie poniżej przedstawiona. Dokument zawsze zaksięgowany będzie w jednej walucie, natomiast SAP umożliwia wprowadzenie alternatywnej waluty płatności dla pozycji dostawcy lub odbiorcy. Mając włączoną tą funkcjonalność możliwe jest podzielenie pozycji dostawcy na 2 pozycje – kwotę netto i kwotę VAT tak, aby w pozycji VAT podać alternatywną kwotę płatności. System zaksięguje takie dokument z dwoma pozycjami dostawcy. Funkcjonalność składa się z kilku kroków aktywacyjnych, które zostały opisane poniżej. Najpierw należy włączyć pola ‘Waluta płatności’ oraz ‘Kwota w walucie płatności’ w konfiguracji grupy statusów pól – w części ‘Obrót płatniczy’. IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Księgi –> Pola Transakcja OBC4 – Definiowanie wariantów statusów pola Następnie należy się upewnić czy w ustawieniach kodów księgowania te same pola nie są zaznaczone jako ‘Ukrywanie’. Jeżeli tak, to należy je ustawić przynajmniej jako wpis opcjonalny. Ustawienia kodów księgowania można ustawić w konfiguracji znajdującej się pod ścieżką: IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Księgi –> Pola Transakcja OB41 – Definiowanie kodu księgowania Kolejnym krokiem jest umożliwienie podziału dokumentu na kilka pozycji tak, aby faktury nie musiały być wprowadzane za pomocą transakcji FB01. Podział dokumentu aktywowany jest na poziomie jednostki gospodarczej. IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Globalne parametry dla jednostki gospodarczej Transakcja OBY6 – Sprawdzenie i uzupełnienie parametrów globalnych W ustawieniach należy włączyć opcję ‘Umożliwienie podziału kwoty’ Funkcja ta aktywuje nową zakładkę ‘Podział kwoty’ w transakcjach typu ENJOY (takich jak FB60, MIRO itd.): Od tego momentu można dzielić dokument na kilka linii. Przykład z księgowaniem dokumentu poprzez FB60, gdzie kwota faktury wynosi 1230 EUR, z czego 230 EUR to kwota VAT. W zakładce ‘Podział kwoty’ wartości mogą zostać podzielone na 2 części: kwotę netto i VAT: W podziale kwoty wprowadzane są tylko kwoty w walucie dokumentu. W celu zmiany wartości w walucie płatności, należy dokument zasymulować i w klikać się pozycję dostawcy z kwotą VAT: W wybranej pozycji należy wprowadzić walutę płatności oraz kwotę w walucie płatności. Oba pola również można wypełnić podczas zmiany zaksięgowanego dokumentu (poprzez transakcję FB02). W przypadku transakcji MIRO, czyli faktur w odniesieniu do zamówień, system nie pozwala na zmianę pozycji w symulacji dokumentu. W takim dokumencie można jedynie podzielić kwoty, natomiast same wartości płatności, należy wprowadzić poprzez zmianę zaksięgowanego dokumentu. Co ważne, jeżeli zapomniano podzielić płatności w momencie księgowania, to nie da się już podzielić pozycji w inny sposób niż storno dokumentu i ponownie zaksięgowanie. W programie płatności, system tworzy dwie osobne płatności – jedną dla kwoty netto a drugą na kwotę VAT: W powyżej podany sposób można podzielić kwoty płatności dla kontrahenta w celu płatności kwoty VAT w PLN. Wynagrodzenie za pracę to jedno z podstawowych praw pracownika. Podstawowe zasady jego wypłacania określa Kodeks pracy, w kwestii waluty w której będzie ono wypłacane, należy zajrzeć do Kodeksu cywilnego. Zgodnie z Kodeksem pracy wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Wynagrodzenie pracownika określa umowa o pracę bądź inny akt, na podstawie którego stosunek pracy powstaje. Dokładne określenie zasad wynagradzania pracownika wraz ze wskazaniem wszystkich jego składników obowiązuje również przy nawiązaniu stosunku pracy na innej niż umowa o pracę podstawie. Wynagrodzenie za pracę powinno odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom pracownika do jej wykonywania. Powinno też odpowiadać wielkości i jakości wykonywanej stosunku pracy mogą dowolnie kształtować wysokość wynagrodzenia, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ono niższe od najniższego przewidzianego na zajmowanym przez pracownika stanowisku, a gdy tego rodzaju uregulowań nie ma u danego pracodawcy, nie może być, w przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu, niższe od minimalnego wynagrodzenia ustalonego na dany rok powyższymi regułami wypłacania wynagrodzenia Kodeks pracy nie zawiera przepisu nakazującego wypłacać wynagrodzenie w walucie polskiej. Niemniej jednak, do kwietnia zeszłego roku było to nie możliwe. Wtedy to miała miejsce nowelizacja Kodeksu cywilnego, który możemy odpowiednio stosować w Kodeksie pracy. Ustawodawca w zeszłym roku zrezygnował z określonej w tym Kodeksie zasady walutowości, zgodnie z którą wszelkie zobowiązania pieniężne (w tym także wynagrodzenie za pracę) na terenie Rzeczypospolitej musiały odbywać się w walucie polskiej. Obecnie możliwe jest wprowadzanie do obrotu gospodarczego praktycznie każdej waluty Wynagrodzenie zasadniczePowstaje jednak pytanie, czy dla obu stron stosunku pracy – pracodawcy i pracownika – będzie to korzystne. Jeżeli większość kontrahentów pracodawcy to kontrahenci zagraniczni, a główną walutą z jakiej korzysta jest euro, wtedy na pewno wypłacanie pracownikom pensji w tej walucie będzie dla niego wygodniejsze. W przypadku pracowników, należy pamiętać, że przeliczenie złotówek na euro musi nastąpić w dniu wymagalności świadczenia, czyli w dniu w którym powinna zostać wypłacona pensja. Wydaje się prawdopodobne, że pracownicy z kolei będą mogli w niektórych wypadkach zarobić na wahaniach także: Czy można wypłacić wynagrodzenie w obcej walucie? Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022

zobowiązanie w pln zapłata w euro